کابل زوج سیم به هم تابیده بدون حفاظ یا کابل شبکه UTP به صورت گسترده‌ای در صنعت کامپیوتر و مخابرات به عنوان کابل‌های اترنت و سیم‌های تلفن استفاده می‌شود.
در یک کابل زوج به هم تابیده بدون حفاظ یا کابل شبکه ، رساناهایی که یک مدار واحد را تشکیل می‌دهند به منظور از بین بردن تداخل الکترومغناطیسی (EMI) از منابع خارجی، دور یکدیگر تابیده می‌شوند.
کابل زوج به هم تابیده بدون حفاظ یا کابل شبکه UTP غالبا گروه‌هایی از جفت‌های به هم تابیده هستند که با عایق‌های رنگی کدگذاری شده‌اند و تعداد آنها به هدف بستگی دارد.
یک کابل UTP از یک دسته جفت‌های به هم تابیده ساخته شده است. این جفت‌های تابیده کوچک سیم‌هایی به اندازه ۲۲ یا ۲۴ سنجه سیم آمریکایی (AWG) هستند که دور یکدیگر تابیده شده‌اند.
به عنوان مثال، شرکت AT & T در ساخت کابل (کابل شبکه UTP) كد رنگی ۲۵ جفتی برای استفاده‌های تلفن داخلی با زوج‌های رنگی مانند
- سفید- آبی،
- آبی- سفید،
- سفید- نارنجی،
- نارنجی – سفید
- و غیره،
پیش قدم بود.
این سیم‌ها معمولا از مس و پلی‌اتیلن (PE) یا عایق FEP ساخته می‌شوند که بسته به کاربرد کابل رنگ خاصی دارند.
این دسته کابل اغلب با یک غلاف پلی اتیلن که معمولا به رنگ خاکستری است، پوشیده شده است.
این دو سیم سیگنال‌های برابر ولی در عین حال مخالف را حمل می‌کنند و مقصد این سیگنال تفاوت بین این دو را مشخص می‌کند.
به دلیل قیمت نسبتا ارزانی که نسبت به فیبر نوری و کابل کواکسیال دارد، معمولا در شبکه‌های کامپیوتری مانند اترنت برای فاصله‌های کوتاه تا متوسط مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رشته‌های سیم هادی که در این کابل‌ها وجود دارد از آنها پشتیبانی می‌کند و موجب انعطاف پذیری کابل‌های رشته‌ای می‌شود.
کابل زوج به هم تابیده بدون روکش
کابل‌های جفت به هم تابیده اولین بار در سیستم تلفن توسط بل در سال 1881 به کار گرفته شد و در 1900 تمام شبکه تلفن آمریکا از این کابل‌ها و یا از کابل هایی باز با ساختاری مشابه برای محافظت در برابر تداخل تشکیل شده بود. میلیاردها خطوط تلفن موجود (میلیون ها کیلومتر) از این جفت‌های به هم تابیده در دنیا وجود دارند که در تملک شرکت‌های مخابراتی هستند و فقط توسط آنان مورد بازبینی قرار می‌گیرند.
کابل‌های UTP یا جفت به هم تابیده بدون محافط دارای حفاظ نیستند. این ویژگی موجب انعطاف بالای این کابل‌ها و ماندگاری پایین آنها می‌گردد.
دسته بندی‌های کابل شبکه UTP و مشخصات اجرایی آنها
از این نوع کابل‌ها اکثرا برای شبکه‌های LAN استفاده می‌شود. از آنها می‌توان برای صدا، داده‌های با سرعت بالا، داده‌های سرعت پایین، سیستم‌های صوتی و پیجینگ و اتوماسیون ساختمان و سیسستم‌های کنترل استفاده کرد. از کابل زوج سیم به هم تابیده بدون حفاظ می‌توان در شبکه‌های فرعی کابل کشی.
کابل شبکه UTP را برای کاربست‌های صوتی استفاده مي‌کنند. کابل‌های صوتی UTP تنها برای انتقال سیگنال‌های آنالوگ مورد نیاز بودند که بسیار قدرتمند هستند و به راحتی به واسطه نویزهای الکتریکی یا EMI خراب نمی‌شوند.
بااین‌حال، کابل‌های UTP برای سامانه‌های مختلفی مورد استفاده می‌گیرند و از کابل‌های UTP با کیفیت بالاتر برای پشتیبانی سامانه داده‌های سیگنالینگ دیجیتال استفاده می‌شود.
با گسترش کاربست این کابل‌ها، دسته‌بندی‌ها و درجات متفاوتی از کابل‌های UTP ایجاد شدند.
از کابل‌های دسته بندی‌های بالاتر به عنوان کابل‌های UTP داده، و از کابل‌های UTP درجه پایین‌تر به عنوان کابل صدا یاد می‌شود. کابل شبکه UTP مدت زمان زیادی است که به خاطر مقرون به صرفه بودن و انعطافی که دارد مورد استفاده بوده است.
مزایا و معایب
این نوع کابل‌ها بسیار نازک، انعطاف پذیر وآسان برای ایجاد رشته در دیوارها هستند، از آنجا که بسیار کوچکند داکتهای سیم کشی در ساختمان ها را سریع پر نمی‌کنند همچنین از هزینه بسیار کمتری برخوردارند.
اما در مقابل از آسیب پذیری بسیاری برخوردار بوده طرح پیچش آنها بر نحوه دفع امواج الکترومغناطیسی بسیار موثر می‌باشد، از این رو مراحل ساخت آن حساسیت خاصی را شامل می‌شود.
