کابل شبکه UTP چیست؟
تفاوت کابل شبکه STP و UTP :کابل شبکه UTP یکی از انواع کابل های شبکه می‌باشد، مخفف Unshielded Twisted Pair بوده که به آن زوج های بهم تابیده بدون شیلد هم گفته می شود. این نوع کابل ها از جنس مس می‌باشد که با وجود نویز پذیری نسبت به کابل های شبکه محافظ دار جزء پرکاربردترین و بصرفه ترین کابل های شبکه هم است.
همچنین از کابل UTP بیشتر در جاهایی که از نویز کمتری برخورداراند مورد استفاده قرار می گیرد چون کابل های UTP فاقد شیلد و محافظ اند و نسبت به سایر کابل های شبکه نویز و پارازیت تاثیر بیشتری بر روی آنها می گذارد. از کاربرد کابل UTP می توان به مصرف آن در شبکه های بزرگ، معماری و امکان استفاده در سازه های قدیمی، قیمت مناسب نسبت به دیگر کابل ها و نرخ انتقال داده بالا نسبت به کابل های بر پایه مس نیز اشاره کرد.
همواره کابل UTP در انتقال داده و اطلاعات بسیار عالی عمل می کند و داده ها را در یک سری بخش های معین کد گذاری و دسته بندی می کند.
کابل شبکه STP چیست؟
کابل STP که به معنای کابل دارای شیلد می باشد از 4 رشته سیم زوج به هم پیچیده تشکیل شده است که هر کدام از آنها بر روی خود یک پوشش اضافی یا فویل که به آن شیلد هم گفته می شود را دارند.
که مجموعه ای از سیم های رسانا را دارند؛ همچنین از تفاوت های کابل UTP و STP می توان به وجود شیلد در کابل STP اشاره کرد که با وجود این پوشش در این کابل احتمال اثر نویز و اختلال الکترومغناطیسی را به کمترین حد می‌رساند.
پوشش حفاظ این کابل رسانا است و از جنس فلز بهم پیچیده شده یا فویل می باشد که حفاظت بیشتری دارد؛ ولی باعث افزایش وزن، قطر و هزینه می شود. از کاربرد کابل های STP می‌توان به استفاده در شبکه هایی که نیاز به سرعت بالا، انتقال ایمن و بکارگیری برای نیازهایی که در آینده ممکن است به وجودآید اشاره کرد.
با دو مدل از پرکاربرد ترین و مهم ترین انواع کابل های شبکه آشنا شدید که هریک دارای خصوصیت خاصی است. با ما همراه باشد تا در ادامه با معرفی دیگر انواع کابل های شبکه، کارایی و خصوصیات هریک بیشتر آشنا شوید و اطلاعات مفیدتر و کاربردی تری را به شما معرفی کنیم.
STP و UTP ویژگی‌های مشترک چندگانه‌ای دارند، اما از برجسته‌ترین شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو کابل به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
توان عملیاتی- STP و UTP هر دو می‌توانند داده‌ها را با سرعت 10 مگابیت در ثانیه، 100 مگابیت در ثانیه، 1 گیگابیت در ثانیه و 10 گیگابیت در ثانیه، بسته به نوع سیم‌کشی و روش انتقال ارسال کنند.
در حوزه هزینه STP و UTP تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، بسته به درجه مس استفاده شده، کلاسی که کابل‌ها در آن قرار دارند و پیشرفت‌های انجام شده هزینه‌ها متفاوت می‌شود. به‌طور معمول، STP گران‌تر از UTP است زیرا دارای مواد بیشتری است و تقاضای کمتری برای آن وجود دارد. هزینه نصب آن نیز گران‌تر از UTP است. با این حال، کابل‌های UTP با درجه بالای کیفی نیز می‌توانند گران باشند.
کانکتور- STP و UTP از کانکتورهای ماژولار RJ-45 و جک‌های داده‌ای که شبیه جک‌ها و کانکتور تلفن‌های آنالوگ هستند استفاده می‌کنند. البته تلفن‌ها از جک RJ-11 استفاده می‌کنند. شکل زیر کانکتور RJ-45 و RG-11 را همراه با کابل‌هایی که شامل چهار جفت سیم به تنیده شده هستند را نشان می‌دهد. اکثر شبکه‌های اترنتی مبتنی بر زوج کابل‌های به هم تنیده شده از کانکتور RJ-45 استفاده می‌کنند.
UTP می‌تواند با تکنیک‌های فیلتر کردن و متعادل‌سازی کاهش یابد.
اندازه و گسترش‌پذیری STPو UTP
برای آن‌که دو گره در یک شبکه بتوانند به شکل درستی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند به کابل‌ها و کانکتورهای درستی نیاز دارند تا ارتباط برقرار شود. شبکه‌ای که بر مبنای پایانه‌های ضعیفی استوار شده باشد با قطعی‌های مکرر، نویز زیاد یا از دست دادن داده‌ها و نمایس مکرر خطاها در یک سیگنال روبرو است.
TIA / EIA دو روش مختلف برای قرار دادن زوج سیم‌های به هم تابیده شده درون سوکت‌های RJ-45 ارائه کرده است. TIA / EIA 568A و TIA / EIA 568B که به نام T568A و T568B نیز شناخته می‌شوند، در عمل، تفاوت بسیار کمی با یکدیگر دارند. در زمان به‌کارگیری این استانداردها باید مطمئن شوید که از استاندارد یکسان روی هر جک RJ-45 در شبکه خود استفاده می‌کنید، اگر این موضوع مهم را رعایت کنید، داده‌ها به درستی انتقال پیدا کرده و دریافت می‌شوند.
استاندارد T568B مرسوم‌تر است و احتمالا شما در شبکه‌های خانگی و کسب‌وکار خود آن‌را مشاهده کرده‌اید. با این حال، در مراکز، سازمان‌های بزرگ و ادارات بیشتر از استاندارد T568A استفاده می‌شود. شکل زیر شماره پین‌ها و وظایف آنها در هر دو استاندارد را نشان می‌دهد. Tx اشاره به انتقال، و Rx اشاره به دریافت دارند. وظایف هر یک از پین‌ها به گونه‌ای تعریف شده که مشکل هم‌شنوی تا حد امکان کم شود.
در شبکه‌های Fast Ethernet، تنها جفت نارنجی و سبز استفاده می‌شوند:
STP و UTP در شبکه‌های Fast Ethernet، تنها جفت نارنجی و سبز استفاده می‌شوند و یک جفت انتقال می‌دهد و جفت دیگر دریافت می‌کند. تفاوت بین پین‌ها در استانداردهای T568A و T568B در این است که این دو جفت (نارنجی و سبز) برعکس شده‌اند. در شبکه‌های Gigabit Ethernet، تمام چهار جفت برای انتقال و دریافت استفاده می‌شوند.
به‌کارگیری موثر همه جفت‌ها باعث افزایش پهنای باند بالاتر می‌شود. متداول‌ترین نوع کابل شبکه، کابل استریت- straight (کابل مستقیم) است که کابل پچ (patch) نیز نامیده می‌شود. برای ساخت این کابل، یک کانکتور RJ-45 در دو سر انتهایی کابل به شکل یکسان و منطبق با استاندارد TIA/EIA 568 قرار می‌گیرد. کابل فوق یک کابل مستقیم است، زیرا اجازه می‌دهد سیگنال‌ها از یک طرف به طرف دیگر به شکل مستقیم منتقل شوند. نکته: یک راه برای آزمایش یک پورت یا کابل برای اطمینان حاصل کردن از این موضوع که ارتباط به درستی برقرار شده است الصاق یک آداپتور لوپ‌‌بک به یک پورت RJ-45 یا کانکتور یک کابل است.
شما می‌توانید به شکل مستقیم یک جک لوک‌بک را به یک پورت اضافه کنید و برای آزمایش یک پورت خراب و همچنین آزمایش درست بودن یک کابل (ارتباطی به بررسی عملکرد کابل ندارد) از آن استفاده کنید.
