کابل‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از:
- کابل جفتی به هم تابیده
- کابل چند رشته
- کابل کواکسیال
- کابل فیبر نوری
جفتی به هم تابیده:
این نوع در اصل دو کابل است که به هم تابیده شده‌اند. به هم تابیدن آن‌ها باعث اجتناب از نویز تولید شده توسط کوپلینگ مغناطیسی می‌شود؛ بنابراین این نوع برای انتقال سیگنال عالی است و عموما در ارتباط راه دور و ارتباطات داده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چند رشته:
این نوع کابل دارای دو یا چند رسانا است که با عایق‌های جداگانه از هم جدا شده‌اند. هدف آن حفظ یکپارچگی سیگنال به وسیله‌ی کاهش نویز و تداخل است. کاربرد این نوع در کامپیوترها، ارتباطات، صدا، کنترل و انتقال داده است
کواکسیال:
این نوع از یک رسانای مفتولی داخلی تشکیل می‌شود که توسط رسانای فویل بیرونی احاطه شده و با یک لایه‌ی عایق محافظت می‌شود. دو رسانا به وسیله‌ی یک دی‌الکتریک عایق از هم جدا می‌شوند. کابل‌های کواکسیال اغلب در تلویزیون کابلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به این کابل نامتوازن می‌گویند؛ چون سیگنال دو رسانای داخل آن یکسان نیست که منجر به ایجاد تداخل شده اما عملکرد آن پایدارتر از کابل جفتی به هم تابیده است
فیبر نوری:
این نوع سیگنال‌ها را توسط دسته‌ای از رشته‌های خالص شیشه‌ای انتقال می‌دهد. کابل‌های فیبر نوری در مقایسه با کابل‌های فلزی دارای پهنای باند بزرگتری هستند؛ بدین معنا که داده‌های بیشتری را حمل می‌کنند. تداخل کمتری در این نوع ایجاد می‌شود. با این‌که کابل‌های فیبر نوری گران‌قیمت هستند، اما همین دو دلیل باعث افزایش روزافزون استفاده از این کابل‌ها به جای کابل‌های مسی شده است
منبع : mahancableamir.ir و tadbirkara.com
